Drinkbare politiek, ironie op het Festa dell'Unità: “Giani Tonic”, “LimoncElly” en “Spumantellassi”

Florence, 25 juni 2025 – “ Giani Tonic met ijs, alstublieft.” Dertig seconden later zet de barman het drankje op de houten plank. “Alsjeblieft, lieverd.” Het is niet dat we formele aanspreektitels gebruiken tussen “kameraden”, we zijn nog steeds op het Festa dell’Unità . Alleen in Empoli hebben de Jonge Democraten “de boel op stelten gezet”. De oneerbiedigheid waarmee de “piddini” hun leiders hebben hernoemd is briljant. In Prato is immers net het eerste politieke laboratorium van de campo largo ontploft, in Fiesole is er geen feest vanwege “gebrek aan vrijwilligers”, maar kun je de bitterheid beter verdunnen met slokjes… Nou ja, objectief gezien is er een soort schaamte over de keuze wanneer je de lijst bij de kioskbar doorneemt, een beetje zoals de snoepjes met alle smaken plus één die Harry Potter-liefhebbers hebben leren proeven. Het grappige is dat de God zelfs zover is gegaan om stickers met karikaturen op de drank te plakken. Hoe kun je hem niet als eerste noemen, Eugenio Giani? De ultrapop-gouverneur, net als gin-tonic: cultklassieker, tijdloos, goed voor alle seizoenen, dorstlessend. Het enige wat nog ontbreekt aan de toost is het groene licht van Nazareno voor de tweede kandidatuur. Ondertussen lacht Giani, met een glas in de hand, en voedt de sociale media van de God. Over Nazareno gesproken, het heet LimoncElly , en het is het digestieve bij uitstek, de likeur met citroenschil en dat vleugje zuur dat nodig is om elke ruzie te verteren: van de geblokte ambities van sheriff De Luca in Campanië, tot de maagklachten van de hervormingsgezinde vleugel, tot de schaamte over het luiden van de "morele kwestie" die door de 5s werd uitgehouwen toen de Bugetti-boil barstte. Misschien is er iets sterkers nodig om de commotie in het tweede bolwerk van de Pd in ​​Toscane te beheersen tussen nu en de tussentijdse verkiezingen, zoals een rummettino (aangelengd met Coca-Cola ) die herinnert aan Cuba's onafhankelijkheid van de Spanjaarden. Maak je geen zorgen, er is de Fossi Libre , ter ere van Emiliano, secretaris van Via Forlanini. Een vleugje klasse? De Sex op de Bonac ci ni . Niets ten nadele van mij, de meest esthetische van allemaal. De longdrink op basis van wodka met tonen van perzik, bosbes en sinaasappel, als hoogtepunt van de in 2020 gepatenteerde verkiezingslook. Het trio uit Empoli ontbreekt niet op de lijst: de bruisende sfeer van de Spumantessi , met zijn perlage die een burgemeester van 1995 waardig is, de anti-hitte van zijn voorganger Barnini, met de Birra Brenda . En dan de mainstreamcocktail onder de liefhebbers van regionaal raadslid Enrico Sostegni: de Spritzegni . "CattivElly", die God die aandrong op Salvini's Negroni , 'fout' in het kwadraat: beter muntblaadjes in de mojito, groen zoals de Lega in Papeete, dan de donkerrode vermout van het Festa dell'Unità in Empoli. Andere tijden vergeleken met de profetie van de burgemeester van Berkeley aan de communistische burgemeester van Piombino, Fabio Mussi: "In de VS houden ze conferenties die op circussen lijken, jullie houden feesten die op conferenties lijken."